Angels C&I

Met muziek in mijn oren liep ik over de straten. Het was etenstijd en de meeste mensen zaten nu aan tafel, maar ik had nog geen honger gehad en had besloten rond te lopen. Steeds was in mijn achterhoofd dat ik haar misschien ooit nog tegen kon komen. Ik moest haar tegenkomen, dan kon ik haar bedanken. Kort keek ik naar mijn voeten. Het irriteerde me dat ik nog steeds niet normaal kon lopen, maar het gips was er dan ook nog geen week af. Vluchtig keek iki weer op door een naderende auto, ook al reed deze aan de andere kant van de weg.

Ze was vannacht naar de aarde gekomen om nog snel even te kijken bij de jongen. Er waren nu zeker 9 weken voorbij, dus zou hij rond moeten lopen. Haar gevoel vertelde haar waar ze heen moest en rustig liep ze over de straten.

De auto was voorbij en wat rustiger liep ik weer verder over de straten. ik keek rond, niet overdreven, maar toch op zoek naar het meisje. Het kon niet dat ik het me had ingebeeld. Ze was zo vreselijk echt geweest. Ik droomde zelfs over haar.

Ze zag hem in de verte staan en glimlachte. Hij liep gewoon. Ze had iets goeds gedaan en hij had het er goed vanaf gebracht. Ze bleef in gedachten verzonken naar hem kijken.

Mijn ogen gleden langs haar en schoten toen meteen terug. Een meisje. Zij... Voordat ik het wist rende ik met mijn nog half verstuikte enkel naar haar toe. Ze kon het niet zijn. Ik moest haar van dichtbij zien.

Ze zag zijn blik naar haar afwijken en draaide zich snel om. Ze liep snel een andere straat in en probeerde op te gaan in de menigte.

Ik rende de straat in en keek tussen de mensen. Jullie zaten toch allemaal aan tafel verdomme? Ik zocht haar en vond haar opvallende haren in de menigte. Snel rende ik achter haar aan. 'Wacht! TOe wacht!' schreeuwde ik.

Ze keek niet om en liep snel door. Dit was zo strict verboden. Snel sloeg ze een steegje in op de hoop dat hij het niet zou zien.

Ik was haar inderdaad even kwijt, maar zag haar toen weer in het steegje. 'Wacht nou! Toe!' Ik haalde haar in en legde een hand op haar schouder (ben lekker bezig haha). 'Toe, wacht...'

Ze keek naar hem om en fronste. 'Uhm meneer wat is er aan de hand?' Vroeg ze vriendelijk. 'Ik moet nu naar een vergadering dus ik moet opschieten.'

Ik keek naar haar gezicht en bleef staan. ´Jij...Jij hebt mijn leven gered...' Ik durfde niet meer weg te kijken, bang dat het een droom was in plaats van realiteit.

'Uhm sorry wat?' Vroeg ze verbaasd en beet op haar wang. Hij wist het. Hoe kon hij het weten? Hij was toch bewusteloos? 'Jongen ik moet nu echt weg hoor.'

'Nee nee... Ik wil je bedanken. Laat me je bedanken.' Ik probeerde ene manier te bedenken, maar ik kon nergens op komen. 'Uh... Ik heb nu niets voor je. Geef me je nummer, dan bel ik en dan krijg je wat van me.'

'Meneer ik heb geen telefoon en ik weet nog steeds niet wat je bedoelt.' Zei ze en draaide zich snel om om weg te lopen.

Ik pakte haar pols en keek haar smekend aan. 'Hoe kan ik je dan bereiken. Toe...' Ik durfde haar neit los te laten. 'Jij... Jij hebt me naar het ziekenhuis gebracht. Anders was ik gestorven. Ik heb je gezien, ik weet het zeker.'

I-ik weet het niet meneer.' Zei ze en keek hem even recht in de ogen aan, dat had ze niet moeten doen. 'Hier is mijn nummer.' Zei ze als beantwoording op zijn smekende blik en liep toen snel weg.

Ik pakte het papiertje aan en keek toen snel weer naar haar op. 'Ik bel je. Zo snel mogelijk.'

'ik mort gaan.' Zei ze en rende een anders steegje in en vloog daar gigantisch snel de lucht in.

Ik keek haar na en daarna krek ik naar het papiertje in mijn handen. Het was geen droom geweest, ik was echt gered door haar. Aan haar had ik mijn leven te dankrn.

Ze vloog snel naar boven en wist dat ze hey had verpest.

Wat zal hij voor haar doen? Xd

Idk diner ofzo bij hem thuis, dat hij merkt dat ze een engel is

zoiets dacht ik ook.oke, jij eerst xd

Ze zat in haar huis wat mensen op aarde on de gaten te houden.

Ik draaide het nummer en keek naar het aanrecht. Ik had al het eten al gekocht, hopelijk kon ze vanavond.