It's hard working, but still worth my opinion

Ik knikte naar Jesse zonder op te kijken. 'Jij voor, ik achter.'

Hij knikte en keek naar zijn baas. 'nu weet jij eens hoe het voelt als je beste vriend je niet steunt.' Hij schopte hem tegen zijn hoofd en liep weg.

Ik liep mrt Jesse mee, de jongens onder shothoudend. zinn baas kreunde nog iets onverstaanbaars.

Hij liep naar zijb auto en haalde een reserve telefoon uit het kastje'toets het nummer van ashton in.'

Ik knikte. 'Maar rijdt eerst weg alskeblieft.' Ik stapte al in, maar.bleef op de deur richten.

Hij starte zijn auto en reed de oprit snel af. Ook al had hij veels teveel op om te rijden.

Ik sloot de deur pas nadat we al een stukje hadden gereden. Ik ontspande en sloot even kort mijn ogen. 'Kun je rijden?' vroeg ik lichtelijk vermoeid. 'Anders doe ik het wel.'

'Het lukt wek, bel ashton.' Zei hij en reed richting de stad.

Ik knikte en toetste rustig het nummer in van Ashton. Ik legde mijn wang tegen het raam aan en nam de telefoon tegen mijn oor.

Hij pakte de telefoon uit haar hand. Hij wou niet dat ze nu al wist wat hij ashton had vertelt.

Ik keek verbaasd op. 'Je mag niet bellen tijdens het rijden. Wat is er nu?'

'niets, laat me.' Zei hij en hield de telefoon tegen zijn oor.

Ik fronste, maar zei maar niets meer.

'ashton,' zei ik rustig.

'waar zijn jullie?' Vroeg hij. 'We emoeten onderduiken.'

'Jullie? Jesse flikker toch een eind op. Ik hoef jou niet te helpen, jullie hebben Eva al gedood!'

Ik staarde naar buiten en trko mijn knieën bij me op de stoel. Ze hadden bijna...

'Ze zit hier langs me, dus verdomme geef me dat adres.' Gromde hij en gaf haar de telefoon. 'Regel dat adres, we meoten uit het zicht.'

Ik keek op naar Jesse. 'Ik wee thet adres wel?'v roeg ik lichtelijk verbaasd terwijl ik de telefoon aannam. 'Je bent waar ik gepland heb?' vroeg ik Ashton koeltjes.

Hij keek naar haar en zuchtte. 'Waar is het?'

'Ub ja... Evesa?' Klonk het verbaasd. Ik glimlachte even naar Jesse. 'Ik wijs de weg wel.' Ik luisterde weer naar Asthon. 'En niet slijmen, je hebt me jiet opgehaald!'

Jesse verstijfde even en reed zo recht mogelijk. 'Uhm, wil je alsjeblieft ophangen. Ze kunnen die telefoon trasseren als hij aan staat.'

AsAshton wilde iets zeggen, maar ik kapte hem af. 'We zijn er zo.' Ik hing op en zette de telefoon uit. 'Vuile flikker,' mopperde ik.

'Uhm, misschien niet.' Zei hij twijfelend en reed door.

'Links en dan rechtdoor blijven gaan.' Ik keek naar hem oo. 'Wat bedoel je?'

Hij twijfelde even en volgde haar instructies. 'Hij....dacht dat je dood was.'

'Waarom zou hij dat denken?' Vroeg ik halflachrnd, maar toen viel het kwartje. 'Jij hebt hem dat verteld...(