A mermaid tale

Ik pakte de jurk voor haar. 'We gaan samen.'

'nee, nee ik wil echt niet.' Zei ze en tranen begonnen weer te lopen. 'Ik ga niet.'

Ik keek naar haar en zag de angst. 'Maar...'

Ze kroop weer onder de tafel. 'Laat me met rust.' Snikte ze.

Ik fronste bezorgd en kroop toen met moeite naast haar. 'Warom ben je zo bang?'

'Het is Jaro.' Fluisterde ze en trok haar knieën op.

'Wat deed hij?' Vroeg ik haar. Ondertussen streken mijn vingers door haar hsren heen.

'Niets.' Piepte ze zacht en verstopte haar gezicht tegen zijn schouder.

Ik geloofde het jiet, maar besloot het verhoor maar even te stoppen. Ik nsm haar in mijn armen en wiegde zacht.

Ze pakte zijn shirt/jas/whatever vast en verstopte zich in zijn armen.

Ok wiegde zacht en kuste haar geurige haren.

Truste

'Ik wil echt niet naar het diner.' Piepte ze zacht.

'Je moet, anders denkt zijn vader dat jij hem vermoorde.' Ik tilde haar gezicht voorzichtig op.

'maar ik wil echt niet.' Piepte ze en keek snel weg.

'Echt,' zei ik en ik keek haar in de ogen. 'Doe het voor mij oké? Je wilt hem net zo graag dod als ik. Bij het eten gaat hij dood.'

'maar ...' Ze slikte en keek naar hem. 'ik wil niet langs hem zitten.'

'Ik zit aan je andere kant. Ik beloof het je,' zei ik haar en ik kuste haar haren een keer. 'GEwoon rustig blijven en doen alsof je het erg vindt dat hij sterft.'

Ze wreef door haar ogen. 'Maar....ik....dat kan ik niet.'

'Dat kun je wel. Ik geloof in jou.' Legde mijn wang nu op haar hare.

Ze trok haar knieen op en klemde haar armen eromheen. 'Wat als ik niet droevig genoeg ben?'

'Dat gaat je lukken,. Anders knijp ik je in je been,' zei ik haar met een glimlachje.

Ze keek hem even geschrokken aan en knikte snel. 'Oke.' Ze...waarom overkwam dit haar allemaal.

Ik glimlachte naar haar. 'NIet te hard.'

Ze knikte rustig. 'Maar...moet ik echt?'

Ik knikte naar haar. 'ja echt. Ik weet dat ik veel vraag, maar je moet proberen gelukkig te kijken. Dan vermoedt hij niets.'