Angels C&I

Ze knikte rustig en keek even naar hem op. 'Ik leef eeuwig.' piepte ze zacht. 'Eeuwig alleen.'

Ik werd til en streelde over haar rug heen. 'Ik... Het spijt me...' Daar had ik niet bij stil gestaan. Geen moment. Ik zou sterven en zij zou alleen blijven.

Ze keek naar hem op en glimlachte zwak. 'Maar ik ben wel met jou.' Zei ze zacht en legde haar hoofd tegen zijn schouder.

Ik knikte heel zachtjs en stond toen op. 'Ze... willen ons weghebben.'

Ze keek naar ze en hield hem goed vast. Ze glimlachte even zwak naar haar vriendin. 'Ik hoop dat ik je ooit op aarde zie.' Zei ze zacht en keek weer naar hem toe.

Ik keek naar haar vriendin. 'Het is lief dat je het geprobeerd hebt.' Ik hield haar dicht bij me en liep toen langzaam met de bewaker mee.

Ze durfde niemand aan te kijken en hield haar gezicht goed tegen zijn borst verstopt. Ze was een van de enige gevallen engelen. Er waren er maar een paar en dat waren allemaal bandieten en andere die zeer slecht gedrag vertoonde.

Ik liep rustig met haarmee en keek mensen normaal aan. Met rechte rug zou ik het hier verlaten. Kon zij er maar zo over denken.

Ze keek even naar de bewakers en schudde zacht haar hoofd. 'Alsjeblieft niet doen.'

Ik keek naar haar. 'Wat?' vroeg ik zachtjes. 'Ik doe niets, lief.'

Ze had het tegen de bewakers. 'Niet doen. Ik ben geen misdadiger.' Snikte ze zacht.

Ik hield haar dicht bij me. 'Als we meegaan, doen ze niets,' zei iki haar zachtjes. We kwamen buiten en de bewakers wezen naar de soort van uitgang.

Ze keek een van de mannen smekend aan. 'Ik heb niemand vermoord. Ik heb geen demonen deze wereld in gelaten.' Ze snapte er niets meer van.

Ik keek naar haar, naar de bewakers en weer terug. 'KOm maar schat. Misschien... mag je ooit wel terug.'

Ze keek hem aan en knikte heel zachtjes. 'Oke.' Ze keek bang naar de uitgang en slikte moeilijk.

Ik kuste haar haren. 'Kom...'

Ze liep heel zachtjes mee en durfde niet. Ze wou neit voor eeuwig alleen zijn.

Ik liep nar de uitgang en hield haar dicht bij me.

Ze probeerde te stoppen met huilen, maar da tging niet.

'Daar gaan we,' fluisterde ik in haar oor en ik kuste haar haren.

Ze kek niet meer om en liep heel rustig door de poort.

Ik liep rustig mee.

Een raar gevoel trok door haar lichaam en binnen een paar seconden had ze door dat ze samen vielen anar de aarde. Snel klapte ze haar vleugels uit en pakte hem goed vast.

het ene moment viel ik, het volgende moment zweefden we door de lucht. Ik trko haar armen beter om me heen en keek lichtelijk angstig naar beneden.

Ze keek met de tranen in haar ogen naar de aarde en vloog naar de plek waar hij woonde.