Angels C&I

'Wat is dit (naam van haar) :$. Dit is niet volgens afspraak.' Zei hij en keek Daniel woedend aan.

uhm.. Evelyne?
-

Ik grijnsde. 'Dus wel. Zijo zou komen, maar ze heeft nooit beloofd alleen te gaan?'

Oooh ja

Hij keek haar onbegrijpelijk aan. Hij nam haar gezicht tussen zijn handen en zei haar. 'Zeg hem hier te blijven, je wist dat dit niet te bedoeling was. Alsjeblieft Evelyne, ik wil gewoon samen met jou zijn.'

Ze keek naar hem en schudde haar hoofd. 'Daniel wil mee, dus hij gaat mee.'

Ik bleef haar vasthouden en keek hem dreigend aan.

'Evelyne, kom op. Je wilt toch niet dat ik ze weer betaal, maar het dit keer ook echt doe.' Zei hij en keek nu iets serieuzer.

Ze keek hem ineens bang aan en stapte snel naar achter. 'Dat doe je niet.' Zei ze bang.

Ik greep hem bij zijn keel en keek hem woedend aan. 'Wat zei je?'

Hij keek hem serieus aan en stak zijn hand naar hem uit. Hij gooide hem naar achter en keek weer naar Elisabeth. 'Stuur hem weg.'

Ze rende snel naar Daniel en bukte bij hem. 'Gaat het?'

Ik kreunde, maar krabbelde snel overeind. 'Ja,' zei ik haar en toen keek ik weer boos naar de jongen.

'Anders blijf gewoon thuis. Het is maar voor even.' Zei ze snel en keek hem smekend aan.

Hij keek woedend terug.

Ik keek haar even aan. 'Dan kan hij alles doen..'.'

'Nee we gaan alleen eten. Hij kan niets doen met een tafel tussen ons in.' Fluisterde ze en keek hem smekend aan.

Hij ging op het bed zitten en wachtte af.

Ik keek haar serieus aan. 'Waarom? Waarom wil je alleen met hem?'

'anders...' Zei kreeg tranen in haar ogen en keek hem smekend aan. 'Anders doet hij.....het.'

Ik bekeek haar onderzoekend en viel toen stil.

Ze stond rustig op en keek naar Math. 'Oke.'

Hij grijnsde en stond op. 'Mooi, tot straks he Daniel.'

Ik keek hem woest aan. 'Je krijgt hier spijt van...'

'Het zal wel.' Zei hij nog en verliet het appartement door de deur. (jij nu)

ze liep rustig mee en probeerde haar tranen te drogen.

Ik sloeg mijn arm om haar heen en liep naar buiten.

Ze liep mee en keek naar de grond. Hij was zo gemeen, hij dwong dit gewoonaf.

Ik keek even rond en peofte ons toen weg. We stonden nu naast hrt restaurant.

Ze schrok ervan en keek schokkerig om haar heen. 'waar zijn we?'

'Bij het restaurant natuurlijk, gekkie.' Ik loep naar de ingang.

'Nee ik bedoel waar in de stad.' Zei ze serieus en volgde hem.

'Wat maakt dat uit.' Ik trok haar mee naar binnen.

'Dat maakt heel veel uit.' Zei ze en liep rustig mee.