Angels C&I

Ze keek naar hem en draaide zich snel om om terug te lopen. Dit wou Daniel niet.

Ik paote haar hand snel. 'Wacht. Dwingt hij je om hier te zijn?'

Ze schudde haar hoofd en trok snel haar hand los. 'Ga weg Math.'

Ik fronste verbaasd. 'Dus nu mag je ook niet meer met mij omgaan?'

'Ga weg.' Zei ze snel en rende zacht terug naar het huis. 'Ik hou van hem niet van jou.'

Mdet een paar slagen van mijn vleugels had ik haar al ingehaald en ik blokkeerde haar weg. 'Dat praat hij je aan! Ik houd van jou! Ik zou alles voor jou opgeven!'

Ze keek hem geschrokken aan en hield snel haar armen beschermend voor haar gezicht. 'Laat me met rust.'

'Wat zou hij voor je doen?! Niets! Ik doe alles.' Ik pakte smekend haar handen vast.

'Laat me los.' Zei ze snel en stapte achteruit. Ze struikelde en keek hem bang aan. Hij was eng. Hij was eng. Daniel wou het niet, dus hij mocht niet hier zijn.

Ik keek haar smekend aan. 'Dwingt hij je dat je niet met mij om mag gaan? Leest hij je de les?'

'Ik hou van hem.' Snikte ze nu en trok haar knieën snel op. Ze rolde zichzelf op tot een balletje. 'Ga weg!' Haar hoofd kon het even niet meer aan. Math was slecht, ze mocht hem niet de kans geven. Ze was al verliefd op Daniel.

'Hier krijgen jullie apiit van,' zei ij woedend.

Ze keek hem bang aan en kroop snel naar achter. Ze was nu echt heel bang voor hem. 'Nee nee niet doen.' Snikte ze bang.

Ik vloog weg.

Ze wist niet wat te doen en keek hem doodsbang na. Snel rende ze naar het huis, maar bleef voor de deur staan. Ze kon ze toch niet naar binnen? Ze probeerde te kalmeren, maar het lukte niet.

Ik keek even naar de achterdeur. Het duurde lang.

Ze zat om een hoekje en probeerde rustig te worden, maar het ging echt niet. Ze was helemaal aan het flippen. Math was boos, nee hij was woedend. Er ging iets verschrikkelijks gebeuren. Net als de vorige keer.

Ik stond op en liep naar de achterdeur. Ij liep naar buiten en keek rond. 'Liefje?'

Ze keek naar hem en rende snel naar hem toe. Ze kroop snel in zijn armen en verstopte haar gezicht tegen zijn schouder. 'M-math.' Stotterde ze moeilijk.

Ik kreeg meteen één boze blik in mijn ogen. 'Hij was hier?' Ik wreef over haar rug.

'Ik zei dat hij weg moest.' Piepte ze zacht. 'Maar hij werd woedend. Net als.....toen hij.....' Ze kon niet een uit haar woorden komen, ze was echt doodsbang voor hem. Zijn woede was onvoorspelbaar. 'Verbannen werd.'

Ik keek naar haar en beet op mijn wang. 'Denk je dat hij ons iets aan zal doen?' vrioeg ik zacht en ik wiegde haar zacht.

Ze knikte bang en piepte. 'Hij doet ons of onze geliefde pijn.' Snikte ze.

Ik keek even om naar het huis van mijn ouder. 'Mijn ouders,' zei ik geschrokken. 'Wat... Hij mag ze niets doen!'

Ze snikte en wist niet wat te doen. 'Je vrienden?' Piepte ze. Math kende zijn leven. Hij kan iedereen pijn doen.