Angels C&I

'Te laat, alleen goed te maken door een kus,' lachte ik en ik ging aan tafel zitten en haalde iets tevoorschijn waarmee je de mensen op aarde kon zien.

Ze schudde haar hoofd en keek hem nog steeds bang aan. 'Vind je het raar dat niemand je mag?' Snikte ze. 'Je dwingt iedereen en doet iedereen pijn.'

'En nu krijgt iemand pijn,' lachte ike n ikz ocht hem op.

Ze keek naar hem en rende snel naar hem toe. Ze probeerde het ding uit zijn handen te trekken. 'Laat hem met rust.' Snikte ze en bleef trekken.

Ik sloeg haar in één klap weg. 'Prima, prima. Ga vooral zo door.' Ik legde het ding weer weg. 'Dan ga ik nu plannen maken om zijn leven tot een hel te maken.' Ik keek lachend naar haar op. 'Je bent lekker bezig liefje. Je houdt echt niet van hem dat je hem dit aan doet.'

Ze viel op de grond en rolde zichzelf meteen op in een bolletje. Ze snikte bang en verstopte haar gezicht in haar handen. 'Waarom doe je dit? Ooit was je een vriend.'

'Totdat jij vreemd ging,' gromde ik en ik pakte papier.

'Ik ben nooit vreemd gegaan.' Snikte ze. 'J-je vermoordde een onschuldig iemand. Je liet me in de steek.' Snikte ze en durfde niet te kijken naar wat hij deed. Ze wou het niet weten.

Ik tekende en schreef. 'Wat vind je vriendje van vuur?' vroeg ik en ik bekeek haar even scherp.

Ze keek naar hem op en stond snel op. Ze liep snel naar de deur en probeerde hem open te krijgen. Ze rende naar het raam en probeerde die ook open te krijgen. 'Niemand mag je. Waarom ga je niet gewoon weg.' Snikte ze en was er helemaal klaar mee.

Ik lachte ens chreef vuur op. 'Bang voor hoogtes?' peilde ik rustig.

Ze begon op de raam te meppen op de hoop dat die brak.

Ik knikte.'Hoogtes zal wel niet. hij belast jou met zijn zware lichaam om te vliegen.'

Ze kreeg er een barst in een bleef doorslaan.

Ik zuchtte, stond op en pakte haar vast.

Ze probeerde hem te slaan. 'Laat me met rust!' Schreeuwde ze en probeerde hem te bijten.

Ik tilde haar bij haar keel op. 'Pas op,' siste ik en toen liet ik haar lachend vallen. 'Ach wat. Ga gewoon door. Dan kan ik Daniël pijn doen.'

Ze keek hem smekend aan. 'Wat moet ik doen om je te laten stoppen?' Snikte ze bang.

'Trouw met me,' zei ik met een grijns.

Ze schudde haar hoofd. 'Nooit.' Ze liep snel weer naar het raam en sloeg de ruit kapot. Het glas sneed haar hand open en ze keek pijnlijk naar het bloed.

Ik lachte. 'Prima. Ga maar!' Ik liep naar de tafel. Dit zzou leuk worden.

Ze keek naar haar hand en keek naar hem om. 'Waarom lach je?'

'Ga naar huis,' lachte ik. 'Je zult het allemaal wel merken.'

Ze keek hem bang aan en bleef in zijn kamer staan. 'Nee,' Zei ze en keek hem onderzoekend aan. 'Je gaat hem geen pijn doen.'

'Je hebt mijn huis net gesloopt. Natuurlijk moet ik nu iets doen.'