Angels C&I

Hij wreef over haar rug en suste zacht. 'Nee, nee het komt wel goed. Uiteindelijk komt echt alles goed.' Fluisterde hij in haar oor.

Ik keek even naar hem op. 'Het is nooit mijn bedoeling geweest jou pijn te doen...'

'Dat is niet jou schuld.' Hij kuste haar zacht op haar wang. 'Het is gewoon zo.'

Ik wreef de tranen uit mijn ogen en keek hem in de ogen.

Hij glimlachte zwakjes. 'Je kunt er niets aan doen. Dit is niet jou schuld en dat weet ik. Misschien...ooit nog.'

'Ooit nog wat?' vroeg ik hem. Ik vond het fijn dat zijn arm nog steeds om me heen lag. Het volede vertrouwd.

'Misschien dat we ooit nog samen kunnen zijn.' Zei hij en glimlachte zwak.

Ik glimlachte zwakjes. 'Ja, dat hoop ik...'

Hij wreef over haar rug. 'We kunnen wel af en tie afspreken als je wilt.'

Wil je dat? Durf ie dat?' Vroeg jk met een glimlachje. 'Ik wil wel.'

'ja, ja dat wil ik wel.' Zei hij glimlachend.

Ik omhelsde hem weer, maar liet hem snel los toen ik een kuchje hoorde van zijn vader die in de deuropening verscheen.

Hij wreef over haar rug, maar keek verbaasd op toen hij zijn vader zag. Hij keek hem even twijfelend aan en toen weer naar haar. Hij wou haar niet wegsturen.

Ik voelde zijn blik en kwam rustig overeind. 'missschien is het tijd om naar huis te gaan...' Zijn vader knikte even.

Hij knikte en keek naar haar. 'Sorry, ik laat je wel even uit.' Hij stond rustig op en keek zijn vader even geïrriteerd aan.

Ik glimlachte dankbaar en liep naar de deur toe. 'Misschien is het beter als je hier niet meer komt Sterre,'z ei zijn vader toen en ik voelde de teleurstelling door me heen trekken. 'Je komt uit een ander milieu.'

Hij keek even om naar zijn vader. 'Misschien is het juist wel leuk als ze een terug komt.' Ging hij ertegenin. 'Dan kan ik ook nog eens gelukkig zijn.' Hij draaide zich weer naar Sterre en glimlachte zwak. Hij opende de deur voor haar.

Ik zag dat zijn vader nog iets wilde zeggen, maar het inslikte. Als hij nu maar geen problemen kreeg als ik wegging. Ik stapte naar buiten en keek Abel aan. 'Ik zie je wel weer,' zei ik zacht.

'Wel thuis.' Zei hij en glimlachte spijtig. Rustig sloot hij de deur en keek om naar zijn vader.

'Slaap lekker voor straks.' Ik stapte op mijn fiets en reed weg.

Ik keek hem serieus aan. 'Ik wil haar hier niet meer zien Abel.'

Hij keek naar zijn vader. 'En ik wel.' Hij liep langs zijn vader af terug naar de koe. 'Ze is het enige wat me op het moment nog enigzins gelukkig maakt.'

Ik keek boos om. 'DOe niet zo gek! Je hebt ons toch!'

'Ja wauw ik wordt gelukkig van een man die me alles verbied!' Schreeuwde hij en smeet de deur dicht.

Ik keek hem na en schudde mijn hoofd. Die meid was een last.

Hij ging verder met de koe melken.