Angels C&I

Hij knikte rustig. 'oké dan.'

Ik at mijn brood en keek rond.

Hij at rustig zijn brood. 'late we zo dan maar gaan.'

ik knikte zacht en kwam overeind.

Hij stond op en trok zijn broertje overeind.

Ik pakte de fiets en keek naar de twee jongens om. 'Gaan we lopen of fietsne?'

'lopen.' Zei hij en pakte een fiets vast voor steun. 'over de psden valt teveel op.'

Ik knikte zacht en keek even naar Luka die achter ons aan liep.

Hij loep wat moeilijk door.

Ik keek weer naar abel en hoe moeilijk hij liep. Wat had mijn vadwr tich wel niet gedaan ket hem.

Na een tijdje kon hij echt niet meer en liet zich tegen een boom vallen. Hij drukte zijn handen tegen zijn been en klemde zijn kaken op elkaar. 'verdomme.'

Ik beet hard op mijn lip toen ik hem daar zo zag zitten. Kan ik wat doen?' Broeg ik zachtjes.

'nee, rust wat uit. We gaan zo verder.' Hij drukte zijn gezicht tegen zijn knie.

Ik bleef naar hem staan kijken en wreef onhandig met mijn ene hand over mijn andere arm.

Abel haalde met zijn mouw het zweet van zijn voorhoofd.

Ik keek even naar Luka die rond liep en ging toen naast Abel zitten. 'We kunnen dit wel,' zei ik bemoedigend, gedeeltelijk om mezelf over te halen.