A mermaid tale

Ze glimlachte zwak en liep snel door naar haar kamer.

Ik liep mee.

Hier ook spoelen tot het besluit?

Jap.

Ik had een doorgang gevonden die naar de kerkers leidde en stilletjes kroop ik door deze nauwe gang. Ik wilde hem weer zien.

Ik legde mijn hand zacht op haar schouder. 'Ben je klaar om naar je vader te gaan?'

Ze schudde haar hoofd en keek hem bang aan. 'ik wil niet.'

Hij lag op de koude stenen en keek doelloos voor zich uit.

Ik kwam net door het gat heen met mijn dunne lichaampje en zag hem meteen. Zacht sloop ik naar hem tke.

Ik knikte zacht. 'Dat weet ik. Ik ook nirt, !maar we moeten wel.'

Ze stond rustig op en slikte. 'maar....' Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem hoed vast.

Hij staarde wat en rilde.

Ik drukte haar tegen me aan en kuste haar haren even. 'Ik zou jou nooit alleen laten, wat de uitslag ook is. Al moeten we vluchten.'

Ik keek even rond en ging toen tegen de tralies aanstaan. 'Aron!'

'Dankje.' Zei ze zacht en slikte. 'Oke.' Rustig liet ze hem los en keek naar hem.

Hij keek verbaasd om en stond snel op. 'Lief, wat doe je hier? Straks zien ze je nog?'

'Ik miste je,' fluisyerde ik en ik stak mijn hand naar hem uit.

Ik legde een arm om haar schouders heen. 'Kom.'

Hij pakte haar hand en hield hem tegen zijn koude wang. 'Ik jou ook.'

Ze knikte en liep rustig mee. Ze was doodsbang. Ze wou de prins zijn vrouwe niet zijn. Hij zou heel haar leven verpesten.

Ik keek bezorgd naar hem en streelde zacht over zijnw ang heen.

Ik hield haar bij me en liep naar de kamer van haar vader toe. De rest was er al.

Ze keek niemand aan en hield hem goed vast. Ze wou niet. Ze wou meteen weg. Het liefst draaide ze zich nu om en ging huilen in een hoekje.

Ik legde mijn hoofd tegen de spijlen en keek naar hem. 'Liefje...'

Ik kwam binnen met haar en knikte even naar haar vader. 'Hallo here.' Haar vader knikte even terug.

'Heb je hier werk kunnen krijgen?' Vroeg hij zacht en keek naar haar.

De prins stond er vol zekerheid bij en keek even naar de twee. Een grijnsde speelde rond zijn mond en hij draaide zijn hoofd weer naar haar vader. De idioot die een domme domme fout maakt als hij haar niet aan hem gaf.

Ze keek naar haar vader en probeerde haar gezicht strak te houden. Maar zenuwen en angst gierde door haar lichaam.

Ik schudde mijn hoofd.'Nog niet...' Ik sloeg mijn ogen neer.

Haar vader schraapte de keel en hij keek ons even spijtig aan. De moed zakte mein mijn schoenen en ik drukte haar dichter tegen me aan. 'Steve, ik vind je een hele goede partij voor mijn dochter, maar ze is beloofd aan de prins.' Hij slaakte een diepe zucht. 'Jullie zullen trouwen,' zei hij tegen zijn dochter en de prins.

'Waar verblijf je nu dan?'

Ze keek hem even met grote ogen aan en vocht tegen de tranen. Ze kneep snel in de hand van Steve en schudde haar hoofd. 'Nee.'

Hij grijnsde en draaide zich naar de twee. 'Mijn vrouwe.' Zei hij en boog voor haar. Hij stak zijn hand rustig uit en keek even grijnzend naar Steve.

'Ik mocht bij de kokkinnen slapen.' Ik sloeg mijn ogen neer.

Ik keek naar de prins en balde mijn vuisten samen om de woede te kunnen beheersen. Snel keek ik op naar haar vader en ik schudde zacht mijn hoofd. 'Het spijt me,' zei haar vader. 'maar ikmaak jou haar lijfwacht en hulp.'

De prins keek even om en fronste. Hij haar lijfwacht, dat werd niet veel goeds. Hij was teveel in de buurt.

Ze bleef Steve zijn hand vasthouden en negeerde de prins. Ze keek haar vader allemaal maar strak aan en vocht tegen tranen. 'Ik dacht dat het goed was tussen ons, maar je haat me gewoon.' Siste ze zacht en draaide zich om. Ze liep het kantoor uit en negeerde alles en iedereen.

'Ooh gelukkig.' Zei hij en kuste haar hand. 'Ik wil niet dat je op straat slaapt.'

Ik keek naar hem op. 'Het is dat ik Steve ken.'

Ik keek om naar Evita en wilde net achter haar aangaan, maar haar vader ging al. Twijfelend bleef ik staan.

Ik liep achter mijn dochter aan, pakte haar bij haar pokls en trok haar zacht bij me. 'Je weet dat dat niet waar is. Een oorlog overleven we niet.'

'Het komt wel goed. Dat wee tik zeker.' Zei hij en kuste haar hand weer.

Hij keek de twee na en fronste. Ze was slecht opgevoed, maar dat zou hij er wel uit krijgen.

Ze trok haar arm los en keek hem woedend aan. 'Jij bestaat niet voor mij.' Zei ze in tranen. 'Ik haat je.' Ze rende snel door en wreef door haar ogen.

Ik glimlachte zwakjes en keek even spiedend rond. 'Ik weet niet wat ik voor werk kand oen... Ze hebben niemand nodig.'

'Evita...' Ik zuchtte en keek om naar Steve die eraan kwam gelopen. 'Praat jij maar met haar.' Serieus keek ik naar hem opzij. 'Ik vertrouw je. Doe een goed woordje voor me.'

Zacht knikte ik op zijn woorden. 'Hij zal niet goed voor haar zorgen,' zei ik toen zacht.

'Gewoon vol houden lief. Er is vast wel wat.' Hij keek naar haar en glimlachte zwak.

Ze rende naar haar kamer en liet zich in het hoekje vallen. Snikkend verstopte ze haar gezicht in haar handen.

De prins keek naar hem en haar vader en liep tussen ze door. 'Ik praat wel met haar.' Gromde hij en liep door.

Ik knikte zacht en keek naar de tralies. 'Ik wil bij je zijn...'

'Ik praat met haar,'; zei ik meteen, maar haar vader legde een hand op mijn borst en keek me aan met een spijtende blik. 'Je mag bij de deur blijven staan,' zei hij me. Ik wilde iets zeggen, boos zijn, maar knikte toen en volgde de prins.

Hij liep geïrriteerd door en stapte haar kamer binnen. 'Waar ben je?' Hij keek rond en zag haar toen in de hoek zitten. 'Dit meen je niet? Ben je dan helemaal niet opgevoed ofzo. Je hoort de trots van je land te zijn, maar in de tussentijd lig je hier te huilen. Wat moet het volk wel niet denken?' (switch)

'Ik ook bij jou.' Hij legde zijn hoofd tegen de tralies en glimlachte zwak. 'Ik hou van je.'