Angels C&I

Oooh prima xd.

Ze trokken hen gewoon mee. 'Wegens landverrqad wordt je opgepakt,' zei uiteindelijk de man buiten.

'Hoezo landverraad? Ik snap het niet.' Zei hij en keek zijn vader even aan. 'Pap wat bedoelen ze?'

Zijn vader schudde mijn hoofd. 'Geen idee jongen.' De twee werden i een wagen geduwd die wegreed.

Aan het einde van de weg zat Sterre die bezig was met haar biologie opdracht in het gras. De wagen reed voorbij zonder dat ze het doorhad.

Hij keek doodsbang naar zijn vader. 'Waar brengen ze ons heen?'

'Ik weet het niet...' Ik keek nasr ons huis. de kleinste was nog veilig. Alhoewel... hij was wel alleen.

Ik werkte aan mijn opdracht.

Hij keek bang rond en wist niet meer wat te doen. 'Pap heb je het land verraden?'

Dat jongetje zou haar toch waarschuwen?

Ik keek mijn zoon serieus aan. 'Natjurlijk niet jongen.'

Ooh bedoelde je zo, oké

(hoe heette hij) rende snel naar buiten en zag in de verte de vrachtwagen de bocht al maken. Snek rende hij erachteraan,maar kon hem onmogelijk bijhouden.

'waarom nemen ze ons dan mee?'

Jij had hem dacht ik Luka gedoopt xd
-

Ik schudde mijn hoofd. 'We zijn joden lieverd...'

Ik keek verbaasd op toen ik een jongetje zag rennen en kwam overeind.

'maar...' Hij keek naar zijn vader. 'dit is belachelijk ik wil naar huis!'

luka struikelde en lag huilend op de grond. 'papa!'

'Dat weet ik. Maar luister alsjeblieft naar de soldaten. Ik hoorde verhalen..'

Ik keek naaqr het jongetje en rende toen snel naar hem toe. 'Luka?' vroeg ik verbaasd en ik hurkte bij hem neer. 'Wat is er?'

Hij keek haar aan. 'er politie heeft papa en abel.' Snikte hij en pakte zijn kapotte knie vast.
'verhalen? Wat bedoel je?'

'Over strafkampen.' Ik keek mijn zoon aan. 'Ik wil dat jij wanneer het kan zal proberen te vluchten oké?' fluisterde ik zacht.

Ik keek hem verbaasd aan. 'Wat zeg je?' Ik keek naar zijn knie en toen weer naar Luka. 'Wat hebben ze gedaan dan?'(hoe oud is hij?)

'Ik ga niet zonder jou.' Zei hij meteen serieus.

(mmm ik dacht aan 9 ofzo)

'Ze hebben papa en Abel meegenomen.' Snikte hij en keek naar het meisje.

'Ik kan veel moeilijker weg enLuka loopt alleen rond..' Ik keek hem serieus aan.

Ik keek hem geschokt aan. 'Wat? Wie?'

'Nee, nee je gaat gewoon mee.' Zei hij nu paniekerig en probeerde zich los te trekken.

'De politie.' Snikte hij en sloeg zijn armen bang om ahar heen.

Ik keek snel even om naar de politie voorin de auto. 'Niet doen Abel,' zei ik toen snel. 'Toe.'

Ik streelde zacht over zijn rug en probeerde rustig na te blijven denken. Wat moest ik doen? Luka kon ik niet naar mijn ouders brengen, hij was een jood. ERgens anders was hij vast ook niet veilig. 'Weet je nog wie ik ben?' vroeg ik zacht.

'Pap, ik wil niet naar een stafkamp.' Zei hij en keek zijn vader smekend aan.

Luka keek op en knikte snel. 'Papa zei dat ik je niet mocht spreken, maar Abel zei van wel.'

"ik ook niet jongen, maar je moet je kansen afwachten,' zei ik hem.

Ik glimlachte zwakjes. 'Ik zal voor je zorgen oké?' Ik keek even naar zijn knie. 'Kom, we gaan naar jouw huis.'

Hij keek naar zijn vader en legde zijn hooft tegen de zijkant van de wagen.

Hij keek naar het meisje. 'Ik wil naar papa!'

Ik sloeg mijn ogen neer.

Ik streelde door zijn haren heen. 'Ik ga mijn best doen, maar jij mag geen gekke dingen doen.'

Abel pulkte zenuwachtig aan zijn nagels en keek naar buiten, echt alles zat hem tegen.

Luka knikte rustig en stond voorzichtig op.

Ik stond ook op en pakte zijn hand vast. 'We gaan terug naar jouw huis.'

Ik keek naar de grond.

Hij keek even op naar zijn vader. 'Waarom mag joods zijn niet?'

Hij knikte rustig en liep twijfelend met haar mee.

Ik keek naar hem op. 'Ik heb je onze geschiedenis verteld toch? We zijn nergens gewenst...'

Ik liep rustig naar hun boerderij toe.