Achter gesloten deuren

Elijah Saville

In alle rust maakte hij de laatste knopen van zijn pak en keek naar zichzelf in de spiegel. Vandaag was dan de dag. Hij zag er ergens wel tegenop, hij zou een deel van zijn vrijheid in moeten leveren om deze onbekende verschijning in zijn persoonlijke ruimte te laten. Maar er waren ook positieve kanten aan de prachtige prinses in zijn leven. Zij zou hem gelukkig maken, vertelde iedereen hem. Zij zou zijn leven compleet maken en samen met haar zou hij de familienaam voortzetten. Dat klonk wel mooi, maar hij wou zien, en dan pas geloven. Hij keek om naar de vrouw die hem hielp met zich voor te bereiden voor de dag. "Is dit niet te formeel? Ik wil haar natuurlijk niet afschrikken." Vroeg hij en glimlachte naar haar. Hij keek weer in de spiegel en trok alles nog een keer recht.

Ivan

Met zijn mouw wreef hij het zweet van zijn voorhoofd af. Even kwam hij op adem en schrobde toen weer verder. Al een hele week, sinds hij er was, had hij rotklusjes moeten doen. Ze hadden hem een betere werkplek beloofd toen hij de opdracht aannam. Zolang er niets te doen was bij de bediendes, dan mocht hij mooi de klusjes van de kok opknappen. Maarja, het was niet anders. Hij had zichzelf uitgesloofd de afgelopen dagen. Op de hoop dat hij een vaste hogere positie in kon nemen. Hier in de keuken werd niet veel interessant verteld. Af en toe een paar roddels, maar nooit de sappige verhalen. Hij schrobde de laatste meters en rekte zich uit. Rustig gooide hij de emmer water leeg en borg de spullen weer op. Het was druk in de keuken. Iedereen was gespannen voor de aankomst van de prinses. Zal ze leuk zijn? Zal ze het eten lekker vinden? Zal ze zich stil houden, of juist heel veel onhaalbare eisen hebben. "Help snijden jij!" hoorde hij de kok roepen en zuchtte zachtjes. "Kom eraan."

Cassidy
Ik stond achter de toekomstige koning, mijn baas en mijn vriend. Rustig haalde ik de laatste pluisjes van zijn jasje af totdat hij sprak en me op deed kijken. 'Ik denk dat u er goed uitziet en laat zien uw best te willen doen voor haar. Ik denk dat een dame dat graag ziet. Dat de man zijn best doet.' Ik knikte om mijn woorden kracht bij te zetten voordat ik mijn blik weer op zijn jasje richtte en het allerlaatste pluisje eraf trok. 'U bent om door een ringetje te halen. Ze moet u wel waarderen.' Ik zette een stap naar achteren en bekeek het plaatje om vervolgens goedkeurend te knikken. 'Ja. Dat moet wel.'
Ik had mijn woorden nog niet gesproken of een luid getoeter kondigde aan dat de koets van Elijah's nieuwe vrouw door de poorten kwam reiden. Na een blik uit het raam te hebben geworpen, beende ik snel naar de deur om deze te openen. Hopelijk was het een goede vrouw. Dat verdiende hij.

Anastasia (Ann) de Beauharnais
De reis was op zich goed geweest, maar ik had er niet van kunnen genieten. Al waren we door heuvels getrokken, hadden we wilde paarden gezien en had de zon ons de hele tocht verblijd, ik kon alleen maar denken aan wat er ging komen. Uitgehuwelijkt en nog wel aan iemand die ik nog nooit had gezien. Mijn blik ging - voor de zoveelste keer - terug naar mijn hand waar een verlovingsring te vinden was. Ik wilde niet trouwen en al helemaal niet met iemand die ik nog nooit had ontmoet. Soms bedacht ik me hoeveel makkelijker het moest zijn om een gewone burger te zijn. Om te kunnen kiezen met wie je om wilde gaan, om te trouwen met de persoon waarvan je hield. Of zelfs om gewoon je eigen keuzes te mogen maken. Of die nou goed waren of fout. Al mijn keuzes leken voor me gemaakt te worden. Dat was misschien het enige goede aan deze reis. Zonder mijn ouders in de buurt zou ik misschien wat meer voor mezelf kunnen leren zorgen. Ik sloeg mijn ogen neer. Als mijn aanstaande die functie niet overnam in ieder geval. De koets reed nu over kleine tegeltjes heen en een luid getoeter steeg op. Ik was er... Mijn verdere toekomst.

Elijah
Hij glimlachte naar haar en knikte. "Ik zal zeker mijn best doen." Hij keek uit het raam en haalde diep adem. "Hopelijk is dat ook genoeg voor mijn verloofde." Nog een laatste keer keek hij in de spiegel en knikte. "Oke dan, het moment van de waarheid." Snel wreef hij nog een keer door zijn gezicht en liep naar de deur toe. Bij de deur bleef hij staan. Hij rechte zijn rug, zette zijn schouders naar achter en deed zijn handen achter zijn rug. Ergens was hij toch wel zenuwachtig voor wat er ging komen. Hoe dichterbij ze was, hoe meer het bij hem doordrong dat dit de vrouw werd waar hij de rest van zijn leven meer zou moeten delen. "Op hoop van zegen." mompelde hij bemoedigend tegen zichzelf en liep de gang op naar de entreezaal.

Ivan
De kok liep gestrest rond en keek iedereen op de vingers. "Doorwerken, we hebben niet lang meer." Net toen hij het zei klonk een luid getoeter. De kok sprintte door de keuken naar zijn potten en pannen die hij vluchtig controleerde. Ivan was groentes aan het snijden en keek wat om zich heen. Eindelijk was de prinses er. Zelf was hij eigenlijk wel benieuwd hoe ze eruit zag. Stiekem droomde hij wel van zo een luizen leven. De hele dag omringt door mensen die al het werk voor je deden. Het enige wat je maar moest doen was was mooi zijn en belangrijk doen. Dat was pas het echte leven. "Au." Hij wreef over zijn achterhoofd en keek de kok aan. "Doorwerken knul, we hebben niet heel de dag."

Cassidy
Ik volgde de prins op de voet, maar op gepaste afstand. We liepen door het kasteel, de trap af naar de hal die gevuld was met bloemen en beelden, en door de grote deuren naar buiten waar de koets net tot stilstand kwam. Ik vouwde mijn handen samen voor mijn jurk en boog mijn hoofd een beetje naar beneden. Ver genoeg om eerbiedig te zijn, maar zodat ik nog wel kon zien wat er zou gebeuren.
De koetsdeur werd opengedaan door de koetsier. Ik zag hoe de houding van prins Elijah wat veranderde, nog wat statiger en formeler. Langzaam kwam een voet uit de koets, gevolgd door een andere. Haar hakjes glommen in het zonlicht en leken haast te glinsteren. De jonge vrouw verscheen eindelijk in beeld.

Ann
Het moment was daar. De koetsdeur ging open en ik moest mijn tegenzin verbergen. Ik haalde diep adem, sloot mijn ogen voor een halve seconde en stapte toen de koets uit. Mijn rozerode zijden rokken zwierde achter me aan. Ik draaide me om en zag de prins meteen staan. Hij was behoorlijk uitgedost en niet te missen tussen de groep mensen. Ik haalde diep adem en trok een grote glimlach terwijl ik mijn weg naar hem maakte. 'Gegroet,' klonk mijn stem zacht.

Elijah
Met moeite hield hij zijn gezicht in een emotie, want er raasde van alles door zijn lichaam. Blijdschap want ze was er eindelijk. Nieuwsgierigheid want hoe zag ze eruit. Twijfel of dit wel de goede keuze was geweest. Irritatie aan het steentje dat in zijn schoen zat. De koetsier opende de deur en meteen ging hij rechter staan. Elijah moest moeite doen om niet schuin te hangen, zodat hij haar sneller kon zien. Toen ze zich omdraaide kon hij zijn glimlach niet inhouden. Wat een prachtige vrouw. Hij zette een paar stappen naar haar toe en pakte haar hand. Elijah boog zich over haar hand heen en maakte een luchtkus. Rustig kwam hij weer omhoog. Hij keek haar vriendelijk aan en zei: "Welkom, wat fijn dat u er bent."

Ivan
Nadat hij de hoop groentes die er voor hem lagen helemaal gesneden had liep hij snel de keuken uit. Een bediende met haast botste bijna tegen hem aan. "Heb jij al iets te doen?" Ivan schudde zijn hoofd en keek hem fronsend aan. "Mooi, dan help je bij het diner in de bediening." De man liep weg en keek nog even om. Ivan keek hem verbaasd achterna. "Hup weg dan, ga je omkleden!" Hij snelwandelde naar de achterkamer voor de bediendes en zocht naar een pak in zijn maat.

Cassidy
Stilletjes droop ik af nu ik haar gezien had. Mijn kleine hakjes tikten op de marmeren vloeren van de hal. Hopelijk zou alles voorspoedig gaan en konden we indruk maken op de jonge prinses. Ze zag er prachtig uit en het was duidelijk dat ze zelfs zonder alle poespas aan beeldschone vrouw was. Hopelijk was haar persoonlijkheid net zo mooi.
Ik stapte de zaal binnen en keek rond. De tafel was gedekt en een kandelaar stond in het midden. Verdorrie, niemand had de moeite genomen hem aan te steken. Snel haastte ik me naar de open haard toe waar ik een kaars in stak die erboven lag. Met mijn hand om het vlammetje liep ik terug naar de kandelaar en stak voorzichtig alle kaarsen aan. Ik legde de vork van de prinses haar bord nog iets rechter neer en knikte toen tevreden. Dit zag er goed uit.

Ann
De prins was een knappe verschijning, dat moest ik toegeven. Echter, ik wist hoe het ging met knappe mannen. Die dachten hoog van zichzelf en laag van de vrouwen om hun heen. 'Het is fijn u eindelijk te zien,' antwoordde ik hem op automatische piloot. 'Uw kasteel is prachtig wat ik zo vanaf de buitenkant al kan zien.' Ik keek op naar het grote gebouw achter de man en liet mijn ogen en snel overheen glijden. Vele ramen, een grote poort als deur, en versieringen volop.

Elijah
Met een soepele beweging ging hij langs haar staan en hield zijn arm op zodat ze hem vast kon pakken. "Ik hoop dat u een goede reis hebt gehad." Hij volgde haar blik naar het kasteel. Zelf vond hij het maar niets, al die onnodige en overdreven versieringen. Zijn vader hield ervan, die zei dat je met al je bezittingen aan iedereen moest laten zien hoe rijk ze zijn. "Komt u mee, dan laat ik u ook de binnenkant zien." Even keek hij naar haar, maar snel ook recht voor zich uit. Hij wou haar niet afschrikken door te staren, maar tegelijkertijd wou hij haar zo graag zien. Zo een prachtige verschijning, daar had hij niet van durven dromen.

Ivan
Hij schoot snel in het pak en trok alles recht voor een kleine gebroken spiegel. Ivan hield alle rondrennende bediendes goed in de gaten. Hoe ze hun pak hadden. Hoe ze liepen. Hij had wel eerder in de bediening gestaan, maar nooit bij zo een belangrijk evenement. Als hij het hier verpeste, dan kon hij het kasteel meteen gedag zeggen. Met zijn handen probeerde hij zijn haren haastig in model te krijgen en ging bij alle andere bediendes in de rij staan.

Ann
Met lichte tegenzin pakte ik zijn arm vast. Ik wilde niet dichtbij hem zijn. Hoe meer mijn vader me had verteld dat ik wel van hem zou gaan houden, hoe meer ik er tegen wilde protesteren. Ik wilde niet van iemand gaan houden nadat we samen waren gestopt. Ik wilde van iemand houden gewoon, uit mezelf. 'Heel graag,' antwoordde ik echter op zijn opmerking. Al snel liepen we het kasteel in. De hal was gevuld met opzichte beelden, maar de bloemen kon ik wel waarderen. Ze roken heerlijk en ik sloot mijn ogen kort.

Cassidy
Ik was in de rij gaan staan naast de andere bedienden al stond ik technisch gezien hoger dan hun. Ik keek opzij en tikte de jongen op zijn hand. 'Als ze eraan komen wil je niet dat ze zien hoe je aan je haar staat te peuteren. Dat had je eerder maar moeten fatsoeneren,' fluisterde ik hem op dringende manier toe. Ik had de jonge man nog nooit eerder hier gezien, dus waarschijnlijk was hij nieuw. Juist dan moesten we hem zulke dingen afleren.

Elijah
Toch enigszins trots liep Elijah de hal in keek even rond om te zien wie er allemaal stonden. "Ik hoop dat u het verblijf hier fijn zult vinden. Zie het als uw eigen thuis. Iedereen hier zal u met plezier willen helpen met alles." Zei hij rustig keek even naar haar. Door zijn hoofd raasden dingen om te zeggen, maar niets klonk echt goed. Hij wou haar vanalles vragen en meer over haar te weten komen, maar dit was niet het juiste moment. "Mag ik nog zeggen dat u er prachtig uit ziet."

Ivan
Enigszins verbaasd keek hij naar zijn buurvrouw. Hij herkende haar ergens van, maar kon niet plaatsen waar hij haar gezien had. Haar kledij was iets verfijnder als de pakken van de gewone bediendes. Ze was duidelijk hogere stand en meteen hield hij op met aan zijn haren zitten. Lichtjes knikte hij en ging snel in eenzelfde positie staan als de andere bediendes in de rij. "Excuseer, dit is mijn eerste keer. U hebt gelijk."

Cassidy
'Dat was niet te missen.' Ik mijn lippen verscheen een lachje, maar die was maar van korte duur. Zodra de prins binnenkwam lopen trok ik mijn lippen weer in het neppe glimlachje wat zo gepast was op momenten als deze. Prins Elijah leek te stralen en dat begreep ik wel. Hij had het getroffen met haar. Ik vouwde mijn handen samen en liep met zekere, maar kleine passen naar het tweetal toe. 'Het diner is gereed mocht u al willen eten.' Ik wendde me nu tot de dame en maakte en licht knikje door de knieën en met het hoofd. 'Of als u uzelf eerst wilt opfrissen in uw nieuwe verblijf kan ik u daar naartoe brengen.'

Ann
Ietwat verbaasd glimlachte ik terug op zijn woorden. Dat klonk veel oprechter dan ik had verwacht. Een jonge vrouw die een hofdame leek te zijn kwam naar ons toe gelopen en sprak tegen ons. Ik keek de hofdame even aan en schudde toen zacht mijn hoofd. 'Wat te eten zou mij wel behagen. Daarna zou ik graag mijn verblijf zien.' Ze knikte naar me en liep voor ons uit, waar de deuren naar de eetzaal werden opengedaan door twee andere bedienden. Wat een poespas.

Elijah
Hij volgde Cassidy naar de eetzaal en liep met prinses Anastasia mee naar haar stoel. Alles zag er tip top uit. De tafel was prachtig gedekt en iedereen stond er op zijn best bij. Aan tafel zaten gasten van verschillende rangen. Aan het einde van de tafel zaten zijn moeder, zijn kleine broertje en aan de kop van de tafel zat zijn vader. De plaatsen van Elijah en Anastasia waren tegenover zijn moeder en zijn broertje. Elijah knikte even naar zijn vader en schoof de stoel een stukje voor haar naar achteren.

Ivan
In zijn ooghoeken hield hij de andere bediendes in de gaten. Ze stonden allemaal stil als een standbeeld en staarde lichtjes naar de grond. Hij had graag alles goed bekeken wat zich afspeelde in de zaal, maar hij mocht niet uit de toon vallen.

Ann
Hoewel ik dit natuurlijk had verwacht, had het niet ongemakkelijker kunnen zijn. Eten met een tafel vol mensen die je niet kende en die allemaal binnenkort je ongewenste familie zou worden. Maar, zoals een prinses beaamt, glimlachte ik vriendelijk naar iedereen en ging ik pas zitten toen prins Elijah de stoel voor me naar achter schoof. De tafel was mooi gedekt, dat viel niet te ontkennen en de mensen glimlachten terug, leken me goed te keuren voor nu. Hopelijk zou de rest hierna ook meevallen.

Cassidy
Ik liep terug naar de lijn met bediendes en vouwde mijn handen weer samen voor mijn schoot. Mocht iemand me nodig hebben, dan stond ik tot de bediening. Anders zou ik netjes wachten.

Elijah
Voorzichtig schoof hij haar stoel een stukje aan en ging zelfs ook zitten. Elijah keek even rond de tafel en zag zijn moeder kijken met een afwachtende blik. Hij wende zich tot Anastacia. "Anastacia, ik stel je graag voor aan koning Robert en koningin Sophia en prins Jacob." Zijn moeder was overduidelijk enthousiast over haar toekomstige schoondochter.

Ivan
Wachtte op het teken dat het eten geserveerd moest worden.

Ann
Ik knikte de koning en koningin, tegelijk proberende hun namen te onthouden. Het was me natuurlijk al eerder verteld, maar ik was het vergeten en dat mocht me niet nog een keer gebeuren. 'Goed jullie te ontmoeten,' zei ik zijn ouders en ik lachte naar zijn jongere broertje dat hier net zo graag leek te willen zijn als ik. 'Ik zei prins Elijah net dat het kasteel zo prachtig is.' INSPIRATIE ARGH

Cassidy
Ik stond naast de nieuwe jongen, ook te wachten en stiekem toe te kijken.

We kunnen ook naar het einde van het diner skippen?

Elijah
Koning Robert stond op en tikte een keer tegen zijn glas. "Welkom allen, hier bij dit diner ter eren van de verloving van mijn zoon prins Elijah en prinses Anastacia. Moge zij een gelukkig leven te gemoed gaan met elkaar." De koning hief zijn glas en iedereen volgde hem meteen. "Op de verloving." Elijah bracht zijn glas naar zijn lippen en sipte wat wijn. De koning ging weer zitten. "Laat het diner beginnen." Elijah keek opzij naar Anastacia en glimlachte lichtjes. Ergens hoopte hij dat ze het allemaal wel kon waarderen. Zijn vader begon hele gesprekken over van alles en nog wat en Elijah knikte wat mee, maar zijn gedachtes waren afgedwaald.

Ivan
Hij keek even op naar haar en glimlachte zwakjes. Hield ze hem nou in de gaten? Ineens begonnen alle bediendes te lopen en vluchtig sloot hij aan in de beweging. Hij pakte een twee borden bij de keuken en liep naar de diner tafel waar hij ze zorgvuldig neerzette en wachtte op het teken om de stolp van de borden af te zetten.

Ann
Het diner duurde lang, maar het eten na de lange tocht was welkom geweest. Gelukkig had ik voornamelijk het luisteren hoeven te doen aangezien koning Robert en Koningin Sophia maar door bleven kwebbelen. De verhalen was ik allang weer vergeten, maar onderwerpen die aangesneden waren, waren ten eerste - en natuurlijk - het huwelijk dat er aan zat te komen, ten tweede het eten en hoe erg ze de koks hun best hadden laten doen (oh maar natuurlijk was het eten altijd goddelijk, werd eraan toegevoegd), en als derde kinderen. Alsof het nog niet ongemakkelijk genoeg was geweest.
Gelukkig was het dessert geweest en had de koning het eten ten einde verklaard. De hofdame kwam naar ons toegelopen met een bediende achter haar.

Cassidy
Ik had de nieuweling verteld dat hij prinses Anastasia naar haar vertrek moest brengen, haar moest vragen of hij van dienst kon zijn, en dan zo snel mogelijk weer moest vertrekken. Dus, toen het diner klaar was, liep ik naar de tafel toe, knikte ik beide toe en opende toen mijn mond: 'Ik hoop dat het allemaal helemaal gesmaakt heeft. Als u zover bent zal u naar uw vertrekken toegebracht worden zodat u even tot uzelf kunt komen. Uw spullen zijn al in uw kamer gebracht en uw jurken hangen netjes in de kast.' Ik liet mijn blik even snel over prins Elijah gaan. Hij leek in zijn nopjes te zijn met zijn prinses.

Elijah
Elijah had zich het hele gesprek zich maar gewoon aangepast aan de mening van zijn ouders. Het was niet de plek om ertegenin te gaan. Hoe gemakkelijk ze onderwerpen aankaarten zoals kinderen vond hij heel apart. Zelf moest hij moeite doen om niet compleet rood uit te slaan. Na het desert bedankte hij zijn vader voor alle moeite en draaide zich naar Cassidy. Hij liet zijn blik vallen op de jongen achter haar, die had hij nog nooit in het kasteel gezien. Was hij nieuw? of had hij altijd in de keuken gestaan? "Anastacia, ik hoop dat uw vertrekken u zullen bevallen, en als er ook maar iets is wat u graag anders wilt, dan laat het mij weten."

Ivan
De hele avond had hij op de hogere bediende gelet. Toen ze hem een taak gaf was hij erg tevreden over zijn eigen gedrag. De eerste stap naar een hogere rang. Hij ging schuin achter haar staan en wachtte zijn moment af. Hij stapte naar voren en boog voor haar. "Als u klaar met prinses, dan begeleid ik u graag naar uw vertrekken."

Cassidy
Ik wachtte totdat de twee weg waren gelopen totdat ik mijn blik op prins Elijah richtte. Ik trok een grote lach als communicatie voordat ik mijn lippen weer in de beleefde glimlach drukte. 'Kan ik u ook naar uw vertrekken begeleiden?' vroeg ik hem meer als formaliteit. (Wauw inspiratie enzo..)

Ann
Ik knikte lichtjes op de woorden van de bediende en volgde hem naar mijn kamer. Wat tijd voor mezelf was ik wel aan toe. Eerst de hele reis en daarna het ongemakkelijke diner. Af en toe had ik een blik geworpen op prins Elijah die ook zijn mond niet zoveel open trok. Dat was in ieder geval positief. Vooral bij het onderwerp kinderen had hij ongemakkelijk naar zijn eten gekeken. Misschien was hij niet zo heel erg, maar toch had ik liever zelf gekozen. Ik wilde niet trouwen om onze rijken samen te brengen of zo. Mijn vader sprak bovendien altijd kwaad over deze koning en koningin.

Elijah
"Heel graag." Zei hij met een brede glimlach en liep achter haar aan. Toen ze in de gang waren keek hij snel even om zich heen om te kijken of er niemand was. "En wat vond je van haar?" Vroeg hij en keek haar wat serieuzer aan. Zelf zag hij het wel zitten. Een prachtige vrouw dit niet constant praatte en zich netjes hield. Toch twijfelde hij ergens nog wel. Hij wist bijna niets over haar. Waar hield ze van en hoe was ze nou echt. Ach, de ergste afknapper was ze al niet. Geen roddeltante, geen lelijke trol en ook zeker geen ongemanierd varken.

Ivan liep naar de prinses haar vertrekken en hield de deur voor haar open. "Welkom prinses, in uw persoonlijke vertrekken." Even glimlachte hij naar haar maar keek snel weer, zoals het protocol voorschreef, met een neutrale blik wat naar beneden. "Als er iets is waar ik u mee van dienst kan zijn, dan hoor ik het graag." Ivan prees zich van binnen al heel hoog. Nog nooit in deze vleugel geweest, maar toch de weg kennen.

Cassidy
Ik keek op naar de prins en knikte rustig terwijl ik doorliep. 'Ze is een prachtige vrouw en erg welgemanierd. Zeker wegens het feit dat ze hier helemaal niet wil zijn, weet ze zichzelf erg goed voor te doen.' Ik keek even scherp opzij naar prins Elijah om te peilen of hij dat door had gehad. 'Ik denk niet dat het aan u ligt, maar ze leek voor mij - als een vrouw zijnde - een beetje afstandig en afwezig. Ze luisterde wel, maar niet van harte.'

Ann
Ik knikte de jonge bediende toe dat hij kon gaan. Ik wilde graag wat tijd voor mezelf hebben. 'Of kun je misschien een warm bad voor me maken? Dat is alles wat ik nu zou willen.' Ik kon nog net een diepe zucht binnenhouden. Dat deden dames van stand niet. Tonen dat ze moe konden worden...

Elijah wreef door zijn gezicht en dacht terug aan de gesprekken rond de diner tafel. Ze had wel weinig gezged, voornamelijk geantwoord op persoonlijke vragen. "Ik merkte wel een afstandigheid van haar, maar hoopte dat het gewoon aan de lange reis lag." Hij zuchtte zachtjes en bleef stil staan. Hij had de hele avond beleefd met zijn hoofd in de wolken, maar dat werd steeds donkerder. "Ik kan begrijpen waarom, maar we zitten toch aan elkaar vast. Kanze er niet gewoon het beste van proberen te maken?"

Ivan knikte snel. "Natuurlijk prinses, dat ga ik meteen voor u regelen." Hij beende snel weg om warm water voor haar te regelen. Dit was zijn moment, als hij dit goed kon doen dan kwam hij misschien eindelijk van alle rotklusjes af en kon hij zich meer focussen op zijn gegeven taak.

Cassidy
'Ik weet het niet,' antwoordde ik eerlijk op zijn vraag. 'Maar als u de relatie wilt laten werken, wat overigens helemaal uw keuze is, u kunt haar ook gewoon trouwen... Maar dan zou ik rustig aan doen met de relatie. Uhm...' Ik dacht na of mijn verdere woorden wel gepast waren. Ondertussen waren we in zijn ruime kamer gekomen en ik sloot de deur achter ons. 'Misschien waardeert ze kleine cadeautjes, rondleidingen door het kasteel, samen de stad bezoeken. Zulk soort dingen als u begrijpt wat ik bedoel.' Ik keek kort naar hem op en liet toen mijn blik weer naar de grond zakken.

Ann
Ik liet mezelf op het uiteinde van het bed neerzakken en keek de kamer rond. Ik zat op een hemelbed met wit-roze gordijntjes die ik kon sluiten voor de nacht. Er stond een houten kast met een spiegel erboven en een handspiegeltje lag klaar bovenop. Een hoge kast stond aan de andere kant, waarschijnlijk gevuld met mijn jurken. En het verdere geheel was aangekleed met een nietszeggend stilleven van een fruitschaal en witgekleurde bloemen. Het was een prima ruimte, dat moest ik toegeven. Hier zou ik me misschien wel thuis kunnen voelen.

Onrustig liep hij door de kamer en dacht na. Hij was al verloofd, maar moest nog een echte relatie met haar krijgen. Het klonk opzich wel logisch, maar hij heeft nog nooit moeite hoeven doen om interesse te krijgen van een vrouw. Meestal gaven ze zelf al hints over hoe ze graag behandeld wilden worden. "Maar wat nou als ik haar dan juist afschrikken." Hij stopte even voor haar en pakte snel haar hand. "Cassidy, je bent niet zomaar mijn hofdame, je bent ook mijn vriendin. Je weet dat je hier alles kunt zeggen." Hij zocht haar blik en glimlachte bemoedigend. "Ik vertrouw je."

Ivan was als een gek in de weer om zo snel mogelijk alles bij mekaar te krijgen. Het moest speciaal zijn, maar niet over de top. Hij had allerlei gedroogde bloemen, die heerlijke roken, gevonden en had thee met servies meegenomen. Met alle extra's en een aantal bediendes met water klopte hij aan.

Ik glimlachte hem nu oprecht toe en schudde zacht mijn hoofd. 'U weet dat ik nog nooit een relatie heb gehad met iemand. Maar als iemand zulke dingen met me zou doen zou ik me wel speciaal voelen. Probeer niet over het huwelijk te praten. Vertel over uzelf en laat haar over haarzelf vertellen.' Ik dacht na en knikte toen ineens alsof ik een erg goed idee had. 'En als we een vaste hofdame of iets dergelijks voor haar aanwijzen kunnen we via die persoon erachter komen of ze al wat gelukkig hier wordt. Wat ze van u vindt et cetera.'

'Binnen,' antwoordde ik op het geklop op de deur. De bediende, gevolgd door anderen, kwam nu binnen en liepen naar het bad toe. Binnen de kortste keren rook het heerlijk in de kamer.

"Wanneer ga jij eens zoeken naar een partner dan." Vroeg hij glimlachend en plofte op een stoel. Morgen zou hij graag iets met haar gaan doen. Eigenlijk wilde hij er nu al heen, maar dan zou hij haar meteen afschrikken. "Wat is leuker, een wandeling waar stiltes kunnen vallen of door de stad lopen waar veel afleiding is, maar ook drukte waardoor praten minder gaat." Dacht hij hardop.

Ivan liep snel door en zette alles snel klaar. Hij verschoof alle spulletjes nog een paar keer en stapte terug. Tevreden keek hij naar zijn werk en liep de badkamer uit. "Uw bad is klaar prinses. Kan ik nog iets voor u betekenen?"