It's hard working, but still worth my opinion

Ik keek hem met een ondeugende lach aan. 'Oortjes? Ik vind ze anders behoorlijk groot voor zo'n hoofd.'

Hij keek haar zielig aan en glimlachte zwak. 'Wat ben je toch gemeen.'

'Weet ik. Ze stoppen me hier niet zomaar.' Ik grijnsde breed naar hem en rolde half met mijn borst op het ongeschonden gedeelte van zijn borst. 'Wil je wel weten wat ik heb gedaaqn?'

'Vertel het eens.' Zei hij en glimlachte zwak naar hem.

Ik hing boven zijn gezicht met het mijne. 'Ik was het grote brein achter alles. Ik heb een groep jongens bij elkaar gezocht, zelfs een paar van adel. We waren bezig met een aanval op de koning. Ik heb zelf wapens gemaakt die je op meerdere manieren kon gebruiken. Alles was al gepland. We zijn ook niet verraden of zo door één van mijn mannen, maar er was er één zo stom om zijn spullen te laten slingeren.' Ik keek hem redelijk trots aan.

HIj keek haar even verbaasd aan en knikte rustig. 'Nou goed bezig.' Zei hij en glimlachte naar haar. 'Alles door een jongen.'

Ik knikte zachtjes. 'Ja, dat wel.' Ik dacht ev en na. 'Maarja... Het was ook wel riskant.' Ik keek hem in zijn ogen. 'Vind je me dom dat ik opgepakt ben?''

'Ik ben ook opgepakt.' Zei ze en keek naar het plafond. 'Dus ik kan het niet echt dom noemen.'

Ik knikte zachtjes en bleef boven hem hangen/liggen.

'Je bent wel gestoord om je jongens niet te leren hoe ze moeten opruimen.

Ik liet een zucht horen. 'En waarom zit jij hier dan?' Ik kwam overeind en keek hem beledigd aan.

'Ik stal wat en ze zagen me.' Zei hij en zuchtte. 'Een boek om precies te zijn.'

Ik schoot in de loach. 'Wat ben jij een watje zeg.'

'Een boek waarin alle plannen stonden die de koning wou uitvoeren. Alle plannen tegen ons, alle geplande aanvallen. Alles wat wij zouden moeten weten.'

'Oh..' Ik viel stil en keek naar het bed. 'Dat is... andere koek.'

'Het verbaasd me nog steeds dat ze me niet meteen hebben neergeschoten.'

Ik knikte zachtjes. 'Beter van niet, anders had ik je nu niet,' lachte ik. plots hoorde ik mijn woordkeuzze en ik kleurde rood.

Hij fronste even en keek hem verbaasd aan. 'Wat is er?' Vroeg hij verbaasd en glimlachte. 'Wat zei jij?'

'Ik zei niets,' zei ik snel en k peuterde aan het dunne dekentje.

'Nee vertel.' Zei hij en glimlachte even naar hhaar. 'Hoezo heb jij mij?'

'Nou weet ik veel.' Ik keek hem niet aan. 'Was gewoon een uitdrukking of zo.'

Hij glimlachte en legde zijn hand voor haar mond. 'Wat je zegt'is de waarheid.' Zei hij en glimlachte naar haar.

'Wat?' Ik werd stil en keek hem nu weer aan, maar met een niet-begrijpende blik in mijn ogen. 'Wat bedoel je daarmee?'

'je hebt me.' zei hij zacht.

Ik begreep het nog steeds niet en keek hem vragrnd aan. 'Ik heb je?'