It's hard working, but still worth my opinion

Hij keek ernaar en knikte rustig.

Ik pakfr het beest op en liep weer naar hen toe.

Hij keek rond.

Il haalde diep adem. 'Maf ik op je rug?' Vroeg ik nu zacht.

Hij keek haar even verbaasd aan. 'uhm. Ja oké.'

'Sorry, ik ben moe..' ik klom bij hem op se ruf. 'Ik kan nog wel schieten hoor.'

Hij fronste en liep rustig.

Ik zat rustig en keek rond. Mijn nek deed best wel weer veele pijn.

HIj liep rustig door.

Ik keek rond.

Hij liep geïrriteerd door.

Ik merkte het aan zijn houding en viel stil. 'Wat doe ik nu weer fout?'

'Niets.' Zei hij en liep door.

'Nou het lijkt wel zo...' Ik keek naar zijn achterhoofd. 'Ik ben gewoon zwakker dan ik dacht nog...'

Hij liep rustig door en zei rustig. 'Dan gaan we terug.'

'Maar... We hebben alleen nog maar een bogek

'dan ga ik zo wel alleen.'

'Ik wip helpen,' zei ik acht. 'Laat me je helpen...'

'Je bent moe, dan ga je terug.'

'Nou, ik blijf bij jou,' zei in en ik klemde me aan hem vast.

Hij gromde wat en liep gewoon terug naar de grot.

Ik merkte wat hij deed. 'Avon! Toe nou! Je tilt me zo vaak. Ben ik ineens zo veel aangekomen?'

Hij liep gewoon door. 'Je bent niet zwaar, maar ik kan niet jagen.'

'Maar ik wel. Ik kan alles voor je neerschieten. Zeg maar wat je wilt dat ik raak. Ik zal mezelf wel bewijzen.'

'Maar ik kan niets.' Zei hij en liep gweoon door.