It's hard working, but still worth my opinion

Hij keek naar de jongen die bleef.

Hij pakte haar arm vast en trok haar rustig mee.

Ik keek naar hem en probeerde sterk te lijken. 'Je laat mijn hand niet ontsteken hè?' vroeg ik met een zo vast mogelijke stem.

Ik keek hem met een hele grote grijns aan. 'Goed, we laten jou gewoon daar staan denk ik,' grnnikte ik en ik pakte een mes van de plank. 'Ze heeft het wel gedaan hè? Lief dat je je opoffert.'

'Ooh rustig maar, ik zal zorgen dat je in goede handen bent.' Hij trok haar mee maar sloeg eerder al af en opende een deur. 'Binnen.'

Hij keek hem serieus aan. 'Werkelijk, denk je dat ze iemand zou kunnen vermoorden?'

'Wat ga je doen?' vroeg ik hem fel en ik probeerde me los te trekken.

Ik bekeek hem even. 'Er gaat vast meer in dat kleine koppie door dan dat wij ons voor kunnen stellen.' Ik keek naar het shirt om zijn arm en toen naar zijn blote borst. 'Leuk, kan iederene het zo zien.'

Hij duwde hem naar binnen en sloot de deur achter zich. 'Denk je werkelijk dat we geloven dat jij het niet had gedaan?'

'Houd je kop.' Zei hij en keek naar het plafond.

Ik keek naar hem stapte een beetje achteruit. 'Laat me met rust...'

Ik lachte en zette het mes in zijn huid.

Hij beet zijn kaken op elkaar en reageerde niet.

Hij sloot de deur goed af en grijnsde naar haar. 'Ga maar zitten. Maak het jezelf gemakkelijk.'

Ik keek hem boos aan. 'Jullie hebben al twee gaten in me gemaakt! Wat wil je nog meer! Laat me gewoon gaan!'

Ik sneed in zkijn buik. Een tekening, want schrijven kon ik niet.

Hij kreunde en kneep zijn ogen dicht.

'Je weet vast wel wat ik wil.' Zei hij en lege zijn hand op haar wang.

'Dat weet ik niet!' Ik duwde hem hard weg met mijn bloedende hand. 'Zorg eerst maar dat ik een verband krijg!'

Ik had het af en keek er goedkeurend na. 'Goed, omdat we weten dat jij het niet hebt gedaan en je arm al te grazen is genomen, ben je klaar.'

Hij keek hem aan en rolde met zijn ogen. 'Nou wat aardig van je.' Gromde hij geirriteerd.

'Weetje wat. Je krijgt een verbandje voor je hand en een verbandje voor de arm van dat joch, maar alleen als je eerst eens even doet waar jou soort voor is geboren.

Ik grinnikte en maakte hem los. 'meekomen lul.' Ik trok hem hard aan zijn arm mee.

'Mijn buik. Iemand schoot er een pijl in!' Ik keek hem boos aan en fronste toen. 'Wat doen?'

'ja oke je buik ook. Verband voor al je wondjes.' Zei hij en duwde haar zacht tegen e muur. 'Dat weet je echt wel.' Met zijn handen ging hij rustig onder haar shirt.

Ik keek hem geschrokken aan en drukte hem snel weg. 'Niet doen,' zei ik een beetje bang. Avon had het er nog niet over gehad of mensen gingen me al aanranden!

Hij grijnsde even en schudde zijn hoofd. 'Wil je dat je vriendje doodbloed?' Vroeg hij en trok haar dicht tegen zich aan.

'Wat doen jullie met hem?' vroeg ik twijfelend terwijl ik zijn armen weg bleef duwen. 'En zijn arm...?'

'Hij overleeft het toch niet.' Zei hij en legde zijn handen op haar kont en kneep er plagend in.

'Dan doen wij helemaal niets!' Ik drukte hem hard weg en keek hem woedend aan.

Hij greep haar bij haar keel en trok haar een stukje omhoog. 'Als jij niks doet is hij zoiezo dood en krijg je je verbandje niet.' Zei hij en liet haarlos.

Ik hijgde zachtjes en keek hem wordend aan. 'Denk maar niet dat ik dit vrijwillig laat gebeuren.#

'Kan me helemaal niet schelen.' Zei hij en trok haar shirt gemakkelijk over haar hoofd uit. 'Doe maar alsof je me leuk vind.' Hij grijnsde en duwde haar op zijn bed.

Ik begon wild tegen hem te vechten terwijl mijj hand en buik bloedden.

Hij zuchtte en liet haar los. 'Best, ga dan maar. Weet wel dat we nog lang niet klaar zijn met je vriendje.' Hij hield haar shirt vast en ging zitten. 'Nog lang niet.'

Ik keek hem onderzoekend aan. 'Hij is mijn vriendje niet.' Ik was evrn stil. 'Wat ga je mrt hem dorn dan?'

'Wat maakt jou het dan uit als het je vriendje niet is.' Zei hij en scheurde het shirt rustig door midden.