It's hard working, but still worth my opinion

dude... Evesa kan niet door onzichtbare mensen steeds worden gebracht...

Ik keek van hem naar het meisje en toen weer terug. 'Waarom zei zij het dan?'

ooh op die manier.

'Ze probeert me te beschermen.' Zei hij en keek naar haar. '

De man maakte haar vast op het bed/tafel geval waar ze die jongen had vermoord.

Ik keek naar hem om en merkte toen dat ik op de tafel lag. Ik probeerde overeind te komen en begon te trekken aan de dingen om mijn polsen. 'Niet doen! Maak me los!"

Ik keek naar haar en liet naar haar toe. 'Wie heeft het gedaan?'

Hij keek haar bijna smekend aan om niet te zeggen dat zij het was.

De jongens stonden bij de deur.

Ik keek naar de jongen waarvan ik de naam was vergeten en toen naar de man. 'Ik...'z ei ik zachtjes.

Ik knikte en keek op. 'Martel haar,' gromde ik. "Voor zijn ogen.'

Hij keek haar ongelovig aan en trok uit reactie aan de kettingen en verging meteen van de pijn. 'Ze was het neit!' Schreeuwde hij vol pijn.

'Misschien, maar zoalng twee zeggendat ze schuld hebben, krijgen er twee straf. Zij eerst dus tot ze zegt dat ze het niet was.' Ik ging rustig tegen de muur staan.

Ik voelde me zo vies op deze tafel en ik probeerde mezelf los te krijgen.

'Zeg dat je het niet was. Je moet hier niet voor leigen.' Zei hij serieus en keek haar doordringend aan. 'je hoeft het niet voor me op te nemen.'

Ik keek naar hem op en zag de jongens weer aankomen. Wat gingen ze doen? 'Maar je arm... Je mag jezelf niet opofferen!' zei ik zachtjes. 'Toe...'

'Ik offer mezelf niet op. Dit was mijn schuld, dus zeg dat je het niet was.' Zei hij en keek haar bijna woedend aan.

Ik lagt.

Hij pakte een mes en keek even naar haar. Hij zette het mes in haar hand en drukte het erdoorheen in de tafel, zodat het vast zat. 'Rustig maar meisje.'

Een gil ontsprong uit mijn mond en ikkneep mijn ogen dicht terwijl ik mijn rug holde van de pijn. En dit was waarschijnlijk alleen nog maar het begin. Ik durfde niet meer om te kijken naar Avon. Ikw ilde niet dat hij de straf op zich nam.

'Ze was het godverdomme niet! Laat haar met rust!' Schreeuwde hij.

Hij pakte nog een mes en pakte haar andere hand vast.

´Nee niet doen!´ schreeuwde ik bang en ik kneep mijn ogen weer dicht. Ik hoorde Avon en twijfelde heel erg. De enige reden dat ik niet wilde onteknnen was dat hij zijn arm al helemaal verbrijzeld had.

'Heb jij het gedaan!' Schreeuwde hij en zette de punt in haar andere hand.

Ik keek nu smekend om naar Avon. Zou hij me haten als ik zou zeggen dat ik het niet had gedaan.

Ik stond daar de hele tijd en stakmijn handen op naar de jongen als teken dat hij moest wachten.

Hij haalde het mes terug en keek naar de man.

Hij keek haar weer smekend aan. 'Je hoeft niet te lijden.'

'Het spijt me,' zei ik zachtjes en ik keek naar mijn hand. De pijn was te erg voor me. Ik was gewoon een watje. 'Ik heb het niet gedaan...'

Hij gooide het mes geirriteerd in de muur langs het hoofd van Avon....?

Hij knikte rustig en keek naar de leider. 'Laat haar gaan.'

denk het wel. xd

Het mes werd uit mijn hand getrokken en ik kreunde luid.

eek naar haar en glimlachte zwak naar haar. 'gaat het?' Vroeg hij en keek naar haar hand.

Hij maakte har los.

Ik kniite heel zachtjes en kwam snel overeind. Ik keek hem vol spijt aan.

Ik knipte in mijn vingers. 'Hij nu.'

Hij knikte rustig naar haar. 'Ga maar, het is goed.' Zei hij en keek haar serieus aan.

Hij duwde het meisje aan de kant en grijnsde.

Ik keek naar de jongens. 'jullie kunnen het zelf wel.' Ik grijnsde. 'Ik breng haar wel eventejs weg.'

Ik keek op naar hem en slikte.

-
switchen dan maar van bijrollen xd