It's hard working, but still worth my opinion

Het meisje kwam bij een boomgaarde waar ze hout moest kappe. Gelukkig was er constand toezicht, omdat ze bijlen hadden.

Hij wist niet wat hij meost doen.

wat wil je nu doen? Dat dat meisje sterft al? En ik denk dat nu Evesa alleen is, er mannen bij haar komen enzo?

Ja kan, ik laat haar straks bij het eten wel dood gaan.

oké, maar waarom speel je haar dan? Wat wil je met haar. Zeg maar. Ik speel andere rol.

nou ik dacht ik zet haarer ff bij.

oké. Is goed. Maar ik hoef niemand te spelen die haar ziet dan?

Evesa:
Ik werkte en keek alleen maar naar de muur. Het was heir beter dan de cel. Ik hoefde niet de hele dag stil te zitten.

Na een paar uur ging de deur open en werden ze allemaal uit de cel gehaald en naar de kantine geduwt. Hij keek meteen rond of hij haar zag.

Ze zat al in haar hoekje en probeerde niet op te vallen.

Ik liep naar de kantine toe, maar botste toe tegen een jongen op. 'Sorry,' bromde ik snel.

Hij greep meteen haar arm vast en keek haar serieus aan. 'Het zal wel meisje.' Zei hij en trok haar dichter naar zich toe. 'Er is wel een andere manier om sorry ze zeggen.'

Ze keek van en afstandje naar hun twee.

Hij keek wat rond en zag haar toen. Hij liep rustig naar hun toe en keek ze een beetje verbaasd aan. 'Ga je mee eten?' Vroeg hij haar. Hij negeerde de jongen.

Ik keek de jongen meteen boos aan. 'Niks niet een andere manier.' Ik trapte hem met mijn knie in zijn ballen en liep toen snel met Avon mee. Ik keek rond en zag mijn kamergenootje al zitten.

Hij lachte erom en liep naar de tafel waar zijn vrienden zaten.

Ze zag haar en glimlachte zwak. De jongen had de blik van het meisje gezien en liep naar haar toe. 'Je vriendinnetje wil geen sorry zeggen. Dan doe jij dat maar.' Zei hij en trok haar overeind.

Ik liep met Avon mee en keek om om mijn kamergenootje te wenken. Ik fronste toen ik de jongen zag en liet Avons hand los. Ik rende naar de jongen toe. 'Wegwezen.' Ik pakte haar hand en trok haar snel mee. 'Kom.'

De jongen keek ze woedend na.

Ze keek haar bang aan en liep maar snel mee.

Hij ging zitten en keek ze verbaasd na. 'Wie is dat?'

'Mijn kamergenootje.' Ik ging zitten en glimlachte naar het meisje. Ik plofte naast Avon neer en keek de kantine alweer rond.

Ik bekeek het meisje even en toen naar mijn vriend en die Evesa. Ze zorgde nu al voor problemen.

avon snapte niet wat het meisje hier deed en keek naar de jongens. Ze waren er niet tevreden mee, maar dat kon hem niet schelen. Hij had al teveel problemen zo met een arm.

Ik keek naar mijn hand en zag dat hij nu al vies was. Ik moest hem schoonmaken, maar hoe?

'Wie is dat?' Vroeg Avon haar, doelend op het meisje.

Ze keek twijfelend naar het tafelblad en wist niet wat te doen.

Ik probeerde m haar naam t herinneren, maar het lukte niet. Ik keek om naar Avon en haalde heel zachtjs mijn schouders op. 'Mijn kamergenootje.'

Avon knikte rustig en keek naar haar. 'Je bent niet alleen.'

Ik knikte en keek naar het meisje. Het betekende volgens mij eerder dat ik er nu twee moest beschermen. Mezelf én haar.

Hij keek naar zijn vrienden en snapte niet dat ze het zo erg vonden.

Ik stond op en keek de tafel rond. 'Eten halen,' grijnsde ik.

Ij keek naar de rij die begon te vromen bij het eten en stond ook op.

Avon stond ook op en liep rustig naar het eten toe.

Ze durfde niet naar die drukte te gaan en bleef zitten.

Ik liep mee en glimlachte naar Avon.

Hij pakte met een hand een dienblad en keek naar het kleine beetje wat wrop gelegd werd.