It's hard working, but still worth my opinion

'Een vriend beschermd.' Zei hij en opende zijn ogen een beetje.

Ik schudde mijn hoofd. 'Sukkel...' Ik sloot de deur en keek hem serieus aan. 'Ze gaan vandaag alle cellen doorzoeken vanwege dat leuke meisje van je...'

Ik kwam onder het bed vandaan en keek geschrokken naar Avon.

Hij keek hem even verbaasd aan en fronste. Hij schold wat binnensmonds en stond op. 'We moeten je op een veilige plek krijgen.'

Ik keek naar hem en sloev mijn ogen neer.

Ik plofte op het bed. 'Succes..'

Hij keek naar hem en gromde wat. Snel liep hij naar de deur en ging op de gang staan. Iemand van de groep moest komen.

Ik bleef twijfelend zitteb.

Ik keek zonder emotie toe.

Ik liep over de gang

Hij zag hem en liep snel naat hem toe. 'Help me.'

Ik keek verbaasd op. 'Wat moet ik doen?' vroeg ik.

iK keek naar de jongens op de gang.

'De cellen conterole. Help me haar ergens verstoppen, waar dan ook.'

Ik fronste. 'Ja... En als ik gepakt word, ben ik de lul. SOrry Avon...' Ik keek even anar het meisje in de cel.

Ik keek naar de jongen en Avon. Hij wilde me neit helpen. Dan ging ik maar weg. Anders deden ze Avon pijn omdat hij me had beschermd.

'Vind alleen een plek.' Zei hij serieus. 'Ik breng haar wel, jij hoeft niet eens in de buurt van haar te komen.'

Ik knikte twijfelend. 'Goed dan... Tot zo.' Mrt die woorden liep ik weg.

Ik keek naar Avon.

'dankje.' Zei hij en liep snel de cel in.

Ik keek hemt wijfelend aan. 'Als het niet lukt...' Ik pakte zijn hand zachtjes vast.

'Het lukt wel. Dat beloof ik je.' Zei hij en kuste haar zacht op haar voorhoofd.

Ik sloot mijn ogen even en knikte zachtjes. 'Oke... Maar ik wil niet dat jij jezelf in gevaar brengt.'

'Dat doe ik niet, dat beloof ik.' Zei hij en duwde haar rustig naar het bed.

Ik ging zitten en keek beZorgd naar hem op.

Hij glimlachte zwak. 'Hij regelt wel wat.'

Ik keek even naar de andere jongen en toen baar Avon weer. 'Joop het....'

Hij ging tegen de muur aan zitten.

Ik ging bij hem zotten en paktr zijn hand.

Hij keek naar haar hand.

Ik staarde voor me uit en fluisterde heel zachtjes:'ik ben bang...' Hrt was goor het eerst dat ik dat hardop durfde te zeggen.

Hij keek naar haar en sloeg zijn arm om haar heen. 'Het komt wel goed.'