It's hard working, but still worth my opinion

'Hoe moeten we eraan komen. Etenstijd is pas over een paar uur.' Zei hij en keek haar even aan.

'Water!' Kreunde ik en ik zette mijn nagels onbewust in zijn armen.

Ik keek toe en dacht na. 'Er mort toch wel ergens water zijn in ieder geval?'

Hij keek naar haar. 'ik ga het halen.' Zei hij en kuste haar zacht. Nu had hij er werkelijk schikt aan dat hij erbij stond.

Ik keek hem angstig aan. 'Niet hier!' Ik klemde me meer aan ehm vast en drukte mijn opgezwollen buik van de pijn en honger tegen hem aan.

Ik keek onhandig toe.

Hij hield haar goed vast. 'Wat nu?' Vroeg hij aan de jongen.

Ik bet op mijn lip. 'We moeten haar eerst hier wegkrijgen denk ik en dan eten voor haar regelen en drinken. Ik liep naazr ze toe. 'Maar hje moet wel stil zijn als we je vervoeren.'

Ik knikte snel en bleef half kronkelen in de armen van Avon.

Hij keek naar hem en hield haar strak vast.

Ik keek Avon weer vol pijn aan.

Ik keek even naar ze. 'Lukt het om haar zelf te tillen of moet ik helpen?'

'Het lukt wel.' Zei hij en negeerde al zijn eigen pijn. Ze moest het overleven.

Ik knikte zachtejs en liep snel voor hem uit. De kust was veilig, maar waar kondne we haar zo snel verstoppen zonder dat ze het doorhadden?

Ik kneep mijn ogen samen en probeerde te ontspannen.

Hij liep snel achter hem aan.

Ik keek even naar hem om. 'Waar gaan we heen?' fluisterde ik,.

Hij keek rond en wist het niet. 'Eten voorraad hok?'

Ik keek naar haar en knikte langzaam. 'Ja, dat is dichtbij. Laten we het proberen.'

Ik keek even binnen rond. We hadden echt geluk..

Hij liep snel verder en bleef voor de deur staan.

Ik opende de voorraaddeur en liet hem snel naar binnen.

Hij legde haar achter een paar grote tonnen en keek rond. Hij pakte een appel en gaf die snel aan haar. 'Hier dan krijg je meteen water binnen.' Zei hij en keek rond. Hij pakte een doek ergens vanaf en legde die langs haar. 'Om je te verstoppen.'

Ik keek naar hem en probeerde de zware appel naar mijn mond te brengen.

Ik zocht en vond een flesje water. 'Wacht, dit is beter. Dit kan ze beter eerst doen.' Ik maakte het flesje open en hield het bij haar mond.

Hij keek ernaar en beet hard op zijn wang.

Ik dronk met moeite wat en knoeide ook een beetje, maar het vocht was juist fijn.

Ik goot het hele flesje langzaam bij haar naar binnen en knikte toen. 'Eet je appel, wij halen zo ook eten.'

Hij keek naar haar en glimlachte even. 'Laat me nooit meer zo schrikken.' Zei hij en stond op. 'We moeten snel weg. Als ze komen zijn we de klos.'

Ik keek naar hem op en hield de appel stevig vast. 'Ik... wil hier niet blijven.'

Ik zei niets en keek naar AVon.

'We gaan ontsnappen, maar je moet nu hier blijven. Anders vinden ze je dadelijk no'g.'

Ik keek hem smekend aan en begon te huilen.

Ik zei niets en staarde naar de grond.

Hij ging langs haar zitten en nam haar in zijn armen. 'Rustig maar het komt goed.'