It's hard working, but still worth my opinion

Ashton keek hem woedend aan en schudde zijn hoofd. Hij keek weer voor zich uit en negeerde hem. Hij sloot zijn ogen even en telde rustig tot tien.

Jesse was bewusteloos terwijl ze alles hechtte en de kogel eruit wrikte.

'Waarom ontvoerde je hem!' Ik gooide de stoel van het meisje ook om. 'Vertel me! Waarom heeft je lieve vriendje hem ontvoerd?'

Ik kneep even mijn ogen samen. Ik was recht op mijn hoofd beland, maar toch gaf ik geen enkele kick. Ik keek de man in zijn ogen en kreeg een spottende glimlach. 'Dat kun je vast zelf wel raden.'

Ashton opende niet eens zijn ogen. Hij was met zijn gedachten heel ergens anders.

Ik siste wat en gaf haar een paar flinmke tikken. 'Ik kom wel terug bij jullie als ik bij Jesse heb gekeken.' Ik liep weg.

De deur sloot en ik liet eindeiljk een zachte kreun horen. I keek opzij naar Ashton en was even stil. 'Denk je dat ze allemaal...;

Ashton schudde ruw zijn hoofd en keek haar niet aan. 'Ben ik opeens de leider?' Gromde hij. 'Kom jij er zeker weer makkelijk vanaf.'

Jesse lag bewusteloos op het bed onder de hechtingen en verbanden. Hij had raar genoeg alleen zijn pink gebroken, dus het viel nog mee met gebroken delen.

'Wat?' zei ik nu boos. 'Jij vroeg zelf waarom hij hier een vrouw had zitten idioot. Ik ben van plan niets over wat dan ook te zeggen. Je mag best zeggen dat ik del eider ben, maar ik zwijg in alle talen. Ik ga niemand verraden...' Ik keek voor me uit, naar het plafond. 'Ik krijg Jesse nog wel..' Ik keek naar de stoel. 'Als ik mezelf los kan krijgen... Ik heb wapens bij me.'

'Ik ben de verdomme leider nu opeens en jij kan alleen maar zeiken over die Jesse gast. Ik ben hier de persoon die hier neergeschoten gaat worden. Hij wou jou er alleen maar bij omdat jullie iets hebben. Ik ben niet dom. Ik ben verdomme ook niet blind.' Hij keek weer voor zich uit en negeerde haar.

'We hebben niets,' grmde ik hem toe. 'En als ik kan bewijzen dat ik de leider ben, schieten ze jou sowieso dood. Dan hebben ze niets aan je. Is dat wat je wilt?' Ik kneep mijn ogen even samen en probeerde rustig te blijven. Ik mocht niet gaan schreeuwen. 'WIl je per se nu dood?'

Hij negeerde haar en bleef voor zich uit kijken.

'Prima, dan zeg ik ze dat ik de leider ben. Nu nog denken hoe ik dat bewijs...' Ik keek naar het plafond. 'Jesse kan dat wel beamen, die haat me toch...'

'Hij haat je niet idioot. Niemand geloofd dat.' Gromde hij en keek naar haar. 'Je doet maar wat je wil. Je had hem moeten uitschakelen, zoals we allemaal al zeiden. Maar je wou niet luisteren. Nee, je moest de vijand in leven houden.'

Jesse kwam langzaam bij.

'Ik heb gedaan wat iullie allrmaal wilden,' zei ik nu woedwnd. 'Ik heb hem als jullie levende vechtpop ingezet. Bovendien, als hij dood was, hadden wij hier alsnog gezeten.' Ik keek boos naar hem opzij. Waarom ging hij nu ineens zo zielig doen en klagen?

Jesse lag in zijn bed en keek naar al het verband.

Ashton gromde wat en keek voor zich uit. 'krijg ons er nou maar gewoon uit.'

Ik dwcht aan de groep in de loods. Alsjeblieft, als ze het hadden oberleefd. Als ze maar hadden gedaan wat ik had gezegd, dood spelen. Ik voelde de tranen in mijn ogen schoeten en probeerde deze weg te knipperen. 'We proberen vannacht weg te komen...'

Hij keek voor zich uit.

Jesse probeerde uit bed te komen, maar zakte meteen door zijn been. Hij pakte een loopstok die langs het bed stond en trok zichzelf omhoog. Moeilijk hupte hij de kamer uit.

Ik staarde naar het plafond en sloot toen mijn ogen. Als ze wisten dat ik de baas was, onderging ik vast hetzelfde lot als Jesse, maar opgevolgd door de dood. 'Ik ga niets zeggen,' zei ik weer zacht. 'Dood ga ik toch wel.' Mijn stem klonk zacht en ik keek naar hem opzij.

Jesse strompelde de keuken in en pakte een broodje.

'ok.' Zei hij en bleef voor zich uit kijken.

Ik keek naar hem. 'Sta achter me alsjeblieft... Zoals je altijd hebt gedaan.'

Hij reageerde niet op haar gebrabbel. 'Dit is verdomme jou schuld.'

Hij at wat en hinkelde moeilijk wat rond.

'Hem ontvoeren was ons gezamelijke idee,' zri ik en ik fronste. 'Wat ben jij een vreselihke hufter en verrader.'

Hij keek voor zich uit en gromde wat.

Hij liep dus nog steeds blijkbaar onopgemerkt doro het gebouw.

huh? oh, ik dacht dat het prima was als hij door het gebouw liep?
Ik, staarde boos voor me.

Nee, gewoon iemand die hij tegenkomt.

Hij staarde voor zich uit.

Ik keek naar het plafond.

Ik (Eric) zag jesse lopen en keek verbaasd op. 'Nu al uit bed?' vroeg ik e ik bekeek hem even.

Hij knikte rustig en liep zich in een stoel vallen. 'Ik heb dagen stil gehangen. Ik kan nu echt niet meer op een plek blijven liggen.' Zei hij en glimlachte zwak.

Hij staarde voor zich uit.